Treinen door Rusland

Ik zit nu in de trein naar Beijing. Over ongeveer een uur arriveer ik bij de Russische/Chinese grens. Dan zit mijn reis van ruim twee weken in Rusland er op, en begin ik aan de tweede etappe. Twee interessante weken, een goed begin van mijn reis. Maar waar die reis me naar toe brengt, dat weet ik nog niet precies.

Mijn reis ging van start in Sint-Petersburg, de mooiste stad die ik heb gezien in Rusland. Mooie architectuur, die toch wel vrij Europees doet overkomen. Ik hoorde dat veel is ontworpen door Italiaanse architecten, en dat is ook wel te zien. De stad ligt aan het water, met grote brede 'grachten' door het centrum van de stad heen. Toch is het duidelijk Russisch, en het heeft een zekere episch en groots gevoel. Het staat vol met grote standbeelden, gebouwen zijn massief, straten en grachten zijn breed, hekken zijn hoog; de stad lijkt wel gemaakt voor reuzen. En om het Russische gevoel helemaal compleet te maken was het koud. Weer even wennen net nu het lente begon te worden in Nederland. De eerste volle dag heeft het de hele dag gesneeuwd, en er was een straffe wind. Die muts en handschoenen waren achteraf gezien geen overbodig luxe geweest.. ach ja, straks naar de warmte toe. Dan is mijn backpack straks toch iets minder vol 

Daarna door met de trein naar Moskou. Relatief kort met 4 uur in een luxe hogesnelheidstrein, toch wel wat anders dan de treinen van later. Moskou doet overal nog een stapje boven op qua grootsheid. Het centrum, wat om Kremlin heen ligt, staat vol met mooie gebouwen. Het Kremlin is heel imposant om te zien, met de hoge dikke rode muren en torens, de kerken met gouden koepels er midden in. Zwarte geblindeerde auto's rijden in en uit, wie weet zit Putin wel in een avn de auto’s! Daar naast ligt het rode plein, ook omringd door mooie gebouwen, met de beroemde kerk, die net zo goed door de heks uit Hans en Grietje gemaakt had kunnen zijn. Ik ben hier zeker niet de enige toerist, iets wat verder op in Rusland wel anders leek. Moskou is een dure stad, en dat is te zien. In het centrum rijden overal dikke auto's rond, veel goed geklede mensen, en dure winkel ketens. Ik hoorde al, en begrijp ook zeker, dat Moskou een eigen 'stuk Rusland' is binnen de rest van Rusland.

Op de tweede dag in Moskou ben ik naar VDNH geweest, aan de rand van de stad. Dit is een plaats waar de Sovjet liet zien tot wat een pracht een praal ze toe in staat waren te maken. Een aardig groot gebied met vele verschillende versierde gebouwen, fonteinen, en standbeelden. Het is er bezaaid met hamers en sikkels, en standbeelden van mannen en vrouwen met gedorst graan. Erg bijzonder om te zien. Zo zie ik toch nog wel wat van de restanten van de sovjet tijd, net zoals de standbeelden van Lenin die door het hele land te vinden zijn en de blokkige flats in de buitenwijken van de steden. Het coolste van dit gebied vind het gedenkteken (of eerder gebouw) van de eerste mens in de ruimte, Yuri Gargarin. Een meters hoog gebouw van metaal in de vorm van de baan van een raket, die boven op het gebouw balanceert.

Daarna vertrok ik dan echt met de Trans-Siberië expres, op weg om Rusland te doorkruisen. Eerst ongeveer 27 uur naar Jekaterinaburg, klinkt vrij lang, maar het was eigenlijk vrij snel voorbij. Je deelt je cabine met 4 mensen, twee stapelbedden met een kleine looppadje er tussen in, en een klein tafeltje. In mijn cabine zat een Russische meisje dat geen woord Engels sprak helaas, contact maken leek niet echt mogelijk. Iets wat ik de voorgaande dagen, en ook de rest van de dagen erna, had gemerkt. Engels wordt toch weinig gesproken door de meeste russen. Bovendien lijken russen op het eerste gezicht aardig stug; glimlachen naar vreemden doen ze niet. Gelukkig deelde ik mijn cabine ook met een Argentijns stel, erg aangenaam om zonder te veel moeite Engels met iemand te kunnen praten. Zij volgende precies dezelfde treinen naar Irkutsk, dus vervolgens heb ik steeds samen mijn avondmaal met hun in de restauratiewagon gedeeld. Zonder hun was de reis waarschijnlijk vrij alleen geweest. Mijn tweede treinreis deelde ik mijn cabine namelijk alleen met Russen, en allemaal spraken ze geen woord engels. Communiceren was dus heel lastig.

Reizen met de trein heb ik als heel relaxed ervaren. Er is niet veel te doen onderweg, maar het betekent dat je ook niks hoeft. Je hebt alle tijd (~55 uur in het geval van Jekaterinaburg naar Irkutsk). Alle tijd om wat te lezen, uit het raam te staren naar het landschap dat heel rustig veranderd, wat in mijn reisverslag te schrijven, en af en toe instant noodles te eten. Het landschap bestaat vooral uit bos, moeras (veen! ;) ), en graslanden. Hier en daar wat dorpjes, maar er is dus veel leegte. Rond om de steden wordt het weer wat meer bewoond, maar tussen in zijn er grote stukken zonder veel spoort van mensen.

Vanaf Irkutsk ben ik direct naar een klein dorpje aan het Baikalmeer gegaan (na aanraden van Daphne, bedankt! :)). Het Baikalmeer is echt prachtig! Een heel erg lang gerekt meer (600 km geloof ik!), met heuvels en bergen er om heen. Ik had het geluk het aan te treffen in de lente (ook al was het nog rond de 5 graden), want het ijs op het meer begon wat te smelten, maar het lag er nog wel. In de winter bevriest het compleet en rijden ze er over met auto's. Tja, dat krijg je bij gemiddelde temperaturen van -25! Qua oppervlak is het meer ongeveer even groot als Nederland, dus eigenlijk heb ik maar een heel klein stukje gezien. De besneeuwde bergen, met de ijsschotsen op het meer blijf me de dagen dat ik er was verbazen. Net alsof ik ergens op de Noordpool was beland!

Het hostel was een houten huis een eindje van het meer af, een dalletje in. Een erg rustgevende omgeving. In het hostel waren deze keer een stuk meer Engels sprekende mensen, en hier heb ik vooral opgetrokken met een man uit Duitsland. Samen hebben we een mooie wandeling gemaakt naar een uitzichtpunt over het meer. Vanaf daar via een klein bospaadje langs het meer naar beneden afgedaald, om via het strand terug te lopen. Alleen bleek het strand halverwege op te houden, en was er alleen nog een klif. Dan maar terug lopen? Na even uit testen, zijn we toch op het ijs gaan staan, en dit bleek nog heel dik te zijn! Zo werd de wandeling helemaal compleet door over het ijs terug te lopen naar het dorpje. Ik heb dus over het Baikalmeer gelopen! :)

En nu dus weer door. Over een dag kom ik aan in Beijing. Weer een hele andere cultuur, terwijl ik de nieuwe dingen uit Rusland nog probeer te verwerken. Tja, zo zal het nog wel even door gaan. Ik heb in ieder geval al veel geleerd en gezien.

Rusland, een land van uitersten en grote verschillen, van norsheid maar zeker ook veel gastvrijheid, van rijkdom en armoe, van pracht en praal tot verwaarloosd oogende dorpjes, van extreme temperaturen, van grote leegte en ruimte, moeras, bos, heuvels en bergen, vlaktes, dumplings, borsh soep, wodka, en sauna's. Ik heb me er vermaakt!